Een extra doel

We konden zondag lekker uitslapen en dus gingen we pas rond tien uur ontbijten. Helaas hadden we geen eitjes, want het ei dat we hadden, was gister stuk gevallen... Beetje jammer dus. Na het ontbijt heb ik heerlijk braaf boterhammetjes gesmeerd en daarna zijn we richting het zwembad gegaan. We hebben heerlijk liggen relaxen en na een tijdje kwam Marion ook nog even aanwaaien. Dus we hebben even een balletje opgegooid over Eva. Er kwam uit dat het heel goed zou zijn als we een paar maanden huur kunnen betalen. Blijkbaar is het hier normaal dat je de eerste zes maanden huur voorruit moet betalen en dat kan ze natuurlijk nooit of de nimmer opbrengen.. We vonden het wel dubieus, omdat we juist niet willen dat het een soort lapmiddeltje wordt, maar dat ze er echt op lange termijn iets aan heeft.
Toen we thuiskwamen was het echt een drukte van jewelste op ons terrein, want blijkbaar hadden een stel Tanzaniaanse trainers de overige kamers tot hun beschikking komende week. Heel fijn dus, not! Hanna ging even een praatje maken, dus ik ging noodgedwongen mee. Na een tijdje zei Hanna dat ze naar haar kamer ging, omdat ze zich niet goed voelde. Nou na drie meter verder ging ze van dr stokje, dus ik heb haar zo goed en zo kwaad als het ging proberen op te vangen. Gelukkig was ze meteen weer bij en heeft ze zichzelf ook enigzins op kunnen vangen. Het ging al vlug beter nadat ik haar gedwongen had wat suiker te eten en een kop boullion te drinken, dus dat was erg fijn! We aten lekker pasta en als toetje hadden we een plakje cake, genieten :) Na he eten ben ik nog even met Jeroen gaan skypen, maar hij was zo moe van al z’n stap-avonturen, dat hij het niet zo lang volhield, haha.

Maandag na het ontbijt zijn we naar Arusha gegaan, want we hadden wel zin om er een dagje uit te zijn. Het ritje duurde niet zo lang en eenmaal in Arusha zijn we bij een tentje genaamd ‘fifi’s’ gaan lunchen. Ik bestelde een sandwitch tonijn geserveerd met frietjes en die sloegen echt in als een bom. Ben niet meer gewend aan eiwitten en vet eten :p Toen we net hadden afgerekend en weg wilden gaan, herkende Hanna een meisje van voetbal. Sanne werkte momenteel ook als vrijwilliger in Arusha en hielp een voetbal project. Dus we spraken af dat we woensdag mee gingen kijken naar een wedstrijd die ze zou moeten fluiten. Nadat we bij de supermarkt nog tien zakken pasta hadden ingeslagen zijn we naar huis gegaan. We aten lekker noodles, genieten dus.

Ik sliep dinsdag heerlijk uit en we genoten van een heerlijk ontbijt. We hebben heerlijk fanatiek gesport, dus dat was wel weer even lekker. Daarna ben ik de was gaan doen, want dat was echt weer hard nodig. Ik had namelijk al een week niks kunnen wassen, in verband met dat vieze chloorwater. Toen dat klaar was en ik pijnlijke handjes had, zijn we vlug gaan lunchen, want we hadden om drie uur met Marion afgesproken.
Het gesprek was positief en Marion heeft ons verteld over een soort van spaarsysteem waar Eva eventueel aan mee kan doen. Het komt er op neer dat het een financieel vangnet is, waar ze bij noodgevallen gebruik van kunnen maken. Ze kan er ook geld uit halen, mocht ze dat nodig hebben voor schoolgeld enzo. Nou dat klonk ons heel goed in de oren, dus dat was fijn. Eva was er zelf helaas niet, want haar zoontje was ziek. We hebben wel even met Gaspar gesproken, want hij wist nog een huisje in de buurt wat te huur is. Nou wij afgesproken dat hij daar woensdag avond met Eva zou gaan kijken. Wij kunnen daar namelijk absoluut niet ons gezicht laten zien voordat er een contract getekend is, dan wordt de huurprijs namelijk drie keer zo veel... Ik hoop echt dat Eva het iets vindt!
Na het gesprek zijn we richting huis gegaan en hebben we onderweg nog een kokosnoot gekocht. Nou we wisten niet zo goed hoe we hem open moesten krijgen, maar gelukkig was daar Sophia, de schoonmaakster. Na een lekker maaltje ben ik met papa & mama gaan skypen en dat was echt heel gezellig! Weer lekker ouderwets kunnen babbelen :)

Woensdag werd ik lekker laat wakker en na een ontbijtje zijn we richting Arusha gegaan. We hadden namelijk om kwart voor één met Sanne afgesproken. In Arusha moesten we ook nog op een ander meisje, Oliva, wachten, want zij zou ook mee gaan kijken. Vanaf daar hebben we een dala dala genomen, naar een plek waar ik de naam van ben vergeten. De rit duurde ongeveer een half uur en vanuit daar moesten we nog een piki piki (motertaxi) nemen, want het schooltje lag ergens in de bush. Halverwege het hobbel de bobbel pad doemde er achter de berg die we op moesten echter hele donkere wolken op. Het punt was een beetje dat als we op de school waren en het ging regenen, we niet meer terug zouden komen. Er ontstaan hier namelijk echt gigantische modderstromen als het hard regent. We wilde de gok niet nemen, dus we zijn naar een ander schooltje gegaan, dat we halverwege ergens waren tegengekomen. Daar was namelijk ook een wedstrijd aan de gang van dezelfde organisatie als waar Sanna voor werkt.
Nou echt voetbal kan je het niet noemen, want ik zou er prima tussen passen. Maar het was wel echt heel leuk om te zien. Elke keer als er een doelpunt gemaakt was, rende alle toeschouwers juichend het veld op, omdat ze zo blij waren met het punt. Zo schattig dat ze allemaal zo enthousiast zijn.
Los van alle aandoenlijke kindjes, was de omgeving ook echt prachtig, zo super wijds. Rond een uur of vier liepen we terug naar de grote weg, waar we de dala dala richting Arusha namen. Het duurde allemaal in en uit en vanaf Arusha moesten we ook nog meer dan een uur, dus ik was het uiteindelijk best wel beu. Vooral omdat ik steeds de pech had dat ik naast iemand zat die gruwelijk stonk....
Michiel en Marlinda hadden al gekookt en wat voor ons wat over gelaten. Dus we werden begroet door een gedekte tafel en lekker eten, nou daar waren we enorm aan toen. Het was een fijne dag!

Donderdag was echt een ontzettend luie dag. Na het ontbijt zijn we Puss in boots gaan kijken met een schaal zelf gepopte popcorn. Nou ik had popcorn nog nooit zelf gepopt en dat is echt een goede uitvinding. Helaas haalde we wel een paar keer de deksel er te vroeg af, zodat de popcorn in het rond popte.
Na de film zijn we begonnen aan de pasta saus, want daar zouden we straks niet zo veel tijd voor hebben. Rond kwart voor vijf zijn we richting Ibes gegaan, want we hadden om vijf uur een gesprek met Marion en Eva. Nou natuurlijk was Marion nog niet klaar, dus we zijn even naar Eva gegaan om te kijken hoe het ging. Ze was echt ontzettend vrolijk, wat ik al een heel tijdje niet meer gezien had, dus dat was echt heel erg fijn. Ze vond het huisje wat ze gisteren had bezichtigd heel erg leuk, dus ze was helemaal in haar nopjes. Het belangrijkste was dat er een hek omheen stond en dat ze zich er veilig voelde.
Toen Marion er bij kwam hebben we het eerst over haar financiën gehad. Dus wat er binnen komt en wat ze waaraan uitgeeft. Nou ik moet zeggen dat ze het allemaal best wel netjes doen, aangezien ze het echt niet breed heeft. Momenteel betaald ze nog geen huur en ook maar weinig voor het eten, dus we moeten nog even naar puzzelen hoe we het voor elkaar kunnen krijgen dat ze kan gaan sparen. Maar dat gaat zeker lukken :)
Toen ze dit allemaal zo bij elkaar zag, zakte de moed haar helemaal in de schoenen en werd ze emotioneel om het feit dat ze het huisje nooit zou kunnen gaan huren, aangezien ze de eerste zes maanden vooruit moet betalen. Nou toen wij haar vervolgens vertelde dat wij het voor haar gaan betalen, werd ze echt totaal overdonderd. Ze was er zo ontzettend blij mee dat ze wederom in tranen uitbarste en ons allebei grondig omhelsde. Marion, Hanna en ik kregen ook tranen in onze ogen van de situatie en ik ben zo ontzettend blij dat we haar kunnen helpen.
We hebben afgesproken dat we haar morgen het geld brengen en dat ze dan samen met Gaspar het contract gaat tekenen. Wat er dus op neer komt, dat ze vanaf morgen een eigen hiusje heeft. Stap één is dus gemaakt, well done!

De wekker ging vrijdag enigzins op tijd, want we gingen inkopen doen in Usa. We willen namelijk voor een aantal mensen een soort van 'kerstpakket' samenstellen met een beetje luxe producten. Na het ontbijt gingen we dus naar Usa om bij Rotterdam supermarket inkopen te doen. Het duurde gelukkig allemaal niet zo lang, dus we waren zo weer thuis. Eenmaal terug in Maydi a Chai hebben we onze spullen gedropt en zijn we richting Ibes gegaan.
We zouden daar namelijk lunchen en het geld afgeven voor Eva. Eva was nog steeds helemaal in haar nopjes, dus dat was heel erg fijn om te zien :) Eenmaal thuis hebben we nog lekker wat gesnackt en hebben we contact op genomen met een andere safari organisatie. We hebben namelijk toch besloten dat we op een twee daagse camping safari willen, in plaats van een dag trip. Nou het was allemaal heel vlug geregeld, dus we gaan maandag en dinsdag een extra beetje Afrika zien! We gaan naar Tarangire national park en naar de Ngorogoro crater, super gaaf dus. Vervolgens hebben we lekker lui Suits gekeken en nu is het wachten op het eten, ook niet erg ;)

Ik heb echt weer nieuwe energie gekregen van het feit dat we hier mensen rechtstreeks kunnen gaan helpen. Met het geld ophalen gaat het ontzettend goed, we hebben ondertussen al meer dan het drie dubbele dan wat we verwacht hadden en we zijn echt in de wolken. We kunnen nu zo veel meer mensen helpen dan we verwacht hadden, dat we onze doelen echt weer moeten bijstellen, gelukkig naar boven dit keer! Als ik Eva donderdag dan ook zo ontzettend dankbaar zag zijn, dan weet ik waarom ik hier ben. Het geeft me ook de kracht om door te gaan, terwijl ik thuis echt ontzettend mis.

“Geduld is de metgezel van wijsheid”

Tot de volgende keer!
Isabel