De tijd tikt langzaam weg

Ik heb zondag lekker liggen dutten voordat we gingen ontbijten. Het ontbijt was deze keer wel enorm bijzonder, want we hadden goed bruin brood met kaas :) Na het ontbijt ben ik met Jeroen gaan skypen, dat was echt heel erg fijn. Wat mis is mijn lieve schat toch...
We lunchten met noodles, dus dat was weer even genieten. Daarna zijn we wederom gaan genieten, dit keer met een aflevering Suits! Toen die afgelopen was, is Hanna met d’r mams gaan skypen en ben ik gaan sporten (applausje voor mezelf).

Maandag genoten we weer van ons lekkere bruine brood, echt smullen. We gaven onze was aan Sophia, want we vonden dat we na een maand de was wel weer een keer door de machine konden laten doen in plaats van door mijn handen aan het werk te zetten ;) We zouden eigenlijk naar een school/weeshuis gaan, maar Marion belde dat het helaas niet door kon gaan, omdat ze zuster er niet was of zo iets. Nou het werd verplaatst naar morgen, dus onze planning was weer helemaal door de war. We spraken met Marion af dat we wel nog even zouden babbelen over het verdelen van het geld, maar zijn eerst een aflevering Suits gaan kijken.
Het gesprek verliep goed, dus dat was dan wel weer positief aan de dag. Na het gesprek zijn we naar Arusha gegaan, omdat we boeken wilde gaan kopen. De winkel was vandaag gelukkig wel open, dus dat scheelde alweer. Je zou denken dat een fatsoenlijk Engels zelfstudieboek niet zo moeilijk te vinden zou zijn, nou wel dus. Het was nog een hele opgave en we hebben het personeel maar eens flink aan het werk gezet. Rond half zes kwam er een medewerker naar ons toe om ons toch wel vriendelijk te verzoeken om af te gaan rekenen, want ze gingen namelijk sluiten. Allemaal leuk en aardig hoor, maar we waren gewoon voor 150 euro boeken aan het kopen, dus laat ons even rustig onze gang gaan.
Rond zes uur hebben we onszelf in een bus gepropt, maar we zaten in ieder geval. Hanna moest nog onder een stoel kruipen om een mobiel van iemand op te rapen, best wel een komisch gezicht moet ik zeggen. Reed de bus ook nog onze halte voorbij en reageerde de conda niet op het feit dat heel de bus aan het roepen was dat we moesten stoppen. Nou wij dus een halte te ver, konden we weer teruglopen...
We rammelden toen we eenmaal thuis aankwamen en ik maakte pasta met rode pesto en tonijn. Echt goddelijk!! Na het eten ben ik de boeken gaan bestuderen die we gekocht hadden en was er echt heel blij mee. Denk dat dit mijn lessen een stuk intensiever gaat maken, dus ook nuttiger :)

We zijn dinsdagochtend mee geweest naar Gaspar zijn huis. Het was ongeveer 15 minuutjes lopen en we kwamen langs een heel leuk privé basisschooltje. Hij had echt een enorm leuke tuin en ook de rest van zijn huis was voor hier echt heel erg mooi. Alle drie zijn kinderen waren thuis van school in verband met de paasvakantie, dus we konden ze het boek wat we gekocht hadden persoonlijk geven. Het was een kinder encyclopedie en volgens mij waren ze er echt enorm blij mee :)
Na de thee zijn we weer terug gelopen naar Ibes, want we zouden vandaag wel naar de school/weeshuis gaan.
Toen we eindelijk klaar waren voor vertrek zijn we eerst naar de blue harn gegaan, omdat Marion daar moest checken of alles goed was gegaan met het opbouwen van de speeltuin. Nou dat was verder allemaal goed, dus toen zijn we doorgereden naar de slager. Waar Marion echt een enorme hoeveelheid vlees voor Mc Ibes moest inkopen. Toen we alles naar de auto aan het sjouwen waren, hadden we het geluk dat de man van Marion net langs kwam rijden, zodat hij alles meteen thuis in de vriezer kon stoppen. Daarna zijn we nog naar een supermarkt gegaan om verdere inkopen te doen, onder anderen ijsjes, jummie!
Toen ook die buit binnen was, zijn we dan toch echt naar het schooltje gegaan. Dan denk je dat het eindelijk toch gaan lukken hea, nou niet dus. Want de zuster die we twee uur geleden nog aan de telefoon gehad hadden, bleek er niet te zijn, dus dat schoot niet op. We kregen wel een rondleiding en ik vond vooral de muurtekening van het schooltje erg mooi!

De les was woensdag echt heel erg leuk, want ik deelde de boeken uit die we gekocht hadden. Ik word zo blij van al die lachende gezichten, omdat ze engelse les krijgen. Daar kunnen we in Nederland nog veel van leren! Na de les duurde het even, maar uiteindelijk hebben we Eva kunnen claimen om mee te gaan naar de markt.
Nou het was echt snik en snik heet en dat dan gecombineerd met honderden krioelende mensen, pure verhitting! Maar we kochten wel heel veel leuke spulletjes, dus ons lijstje is zou goed als af. We hebben ook nog een jurkje en schoenen voor haar gekocht en ik ben echt een enorme fan van de schoenen :) Ze gaf alleen niet zo goed aan wat ze leuk vond of handig vond. Dus ik had een beetje het gevoel dat ze profiteerde van ons. Wat ik haar natuurlijk niet kwalijk kan nemen, maar het is toch niet zo leuk om te merken.
Toen de buit binnen was, zijn we nog even wat groenten gaan kopen. Daarna zijn we vlug de dala dala in gevlucht, in de hoop wat wind te krijgen als die ging rijden. Eenmaal thuis hebben we alles in de woonkamer gezet en zijn we snel gaan lunchen. We rammelden namelijk.
We hadden om vier uur op Ibes afgesproken, want we zouden met het hele team van Mc Ibes gaan uiteten. Zo konden ze een beetje zien hoe het er in een restaurant aan toe gaat en wat wel en wat juist niet prettig is. Helaas was Marion er pas om kwart voor vijf, mjah. De rit was gezellig en het eten was ook echt heel leuk. Heb echt het gevoel dat ze er wel wat aan gehad hebben, dus dat is super fijn!

Met de Engelse les hebben we een ‘debat’ gedaan. Al was het eigenlijk totaal geen debat, maar meer een gesprek. De vraag was: wat is belangrijker, geld of onderwijs? Dus dat was wel leuk, weer eens iets anders ;)
Na de les zijn we naar kantoor gegaan om wat dingen te kopieren voor de komende lessen. Heb ondertussen voor iedereen echt een heel boekwerk, dus in ieder geval genoeg voor de komende drie weken. Vervolgens zijn we de klantvriendelijkheids training aan Gaspar en Eva gaan geven. Denk dat ze er wel echt iets aan gehad hebben, dus hoop dat we dat ook terug gaan zien.
Na de lunch zijn we met Mama Ireen mee naar haar huis gelopen. Het was ongeveer 40 min lopen, prima te doen dus, alleen het was echt pokke pokke heet en we liepen in de brandende zon. Maar eenmaal bij haar thuis aangekomen, konden we gelukkig naar binnen uit de zon. Haar huis was heel erg simpel en ze heeft maar weinig spullen. Ondanks dat vond ik het een heel leuk huisje. Alle drie haar kinderen waren thuis en ze zijn stuk voor stuk echt enorm mooi. De kinderen waren ontzettend blij met de encyclopedie en mama Ireen zelf was heel erg blij met haar woordenboek.
Je kon heel goed zien dat de kinderen echt heel dol op hun moeder zijn, dus dat was leuk om te zien. Na daar eventjes geweest te zijn, zijn we weer richting huis gegaan en hebben we onderweg boodschappen gedaan. We zijn vlug naar huis gegaan om te koken, want Wanyaga zou langskomen voor een gesprek.
We bespraken met haar de situatie van Mama Ireen en hoe we haar het beste kunnen gaan helpen. Nou het was een heel fijn gesprek en er is een hoop duidelijk geworden. Echt fijn dat je bij Wanyaga gewoon weet waar je aan toe bent, punt.
Daarna heb ik ontzettend ontzettend fijn met Jeroen geskyped, echt heel erg gezellig :)

We wekker ging vrijdag om half tien, maar ik was echt nog enorm duf. We waren lekker aan het ontbijten, totdat ik kaas wilde gaan eten. Onze lag in een plasticje onder die van M&M en die van hen zat echt vol met maden. Echt enorm enorm goor, gatverdamme.... Nou onze kaas was nog wel goed, want die zat dus verpakt, maar de rest van het ontbijt smaakte toch iets minder goed.
We kwamen rond elf uur bij Ibes aan en er was echt niks te doen. Dus na een overleg met het hele team hebben we niet veel meer gedaan.
Rond half drie hebben we een tijdje met Marion gekletst, wat wel echt gezellig was :) Om vier uur mochten de kinderen in de speeltuin paaseieren zoeken, dus dat was wel echt heel leuk. Ze kennen het principe ‘paaseieren zoeken’ namelijk helemaal niet.
Daarna vertelden we Wanyaga ons budget voor Mama Ireen en hebben we nog even gesproken over Agnes, een meisje dat ook in mijn Engelse klasje zit.

Het gaat sinds mijn laatste verslag echt aan een stuk beter en ik ben weer aan het genieten van wat we aan het doen zijn. De tijd begint echt weg te tellen en dat is wel enorm raar. Want aan de ene kant heb ik super veel zin om weer naar huis te gaan, maar aan de andere kant is iedereen hier wel zo ontzettend lief en oprecht. Ik vind het fijn dat we stappen kunnen nemen met onze sponsor actie, voelt wel heel erg nuttig namelijk :)
Vandaag nog maar drie weken precies, die 21 dagen vliegen echt voorbij denk ik...

“Wie leert zichzelf te vertrouwen, weet hoe te leven.”

Tot de volgende keer!
Isabel