Weer opnieuw aan het genieten

De wekker ging vrijdag vroeg en ook het opstaan was lastig, maar de engelse les ging gelukkig goed. Na dat lesje heb ik met Mama Ireen nog wat engelse vocabulair gedaan en ook dat ging goed. Daarna ben ik naar kantoor gegaan om de trainingen die in gisteren had geschreven nog een keer door te nemen en een les ‘time-telling’ te maken. Toen waren we er wel klaar mee en zijn we gaan lunchen en na de lunch wilde het eigenlijk niet zo meer...Dus ben ik Hanna gaan helpen met de motivatiebrief voor haar studie. Toen ik dat klaar had en Hanna les aan het geven was, ben ik gaan kroelen met Poes, de kat van Mc Ibes. Het is echt een schatje en ook de eerste kat in historie die me niet bijt of krabt.

Zaterdag konden we lekker een beetje uitslapen, want we hoefden geen les te geven. Eenmaal bij Ibes zijn we lekker rustig opgestart. Hanna ging naar kantoor om te vertalen en ik heb Gaspar een lesje met vanalles wat gegeven. Onderandere dat het toch wel handig is als er tussendoor schoongemaakt wordt en dat het er schoon uitziet voor gasten, hoe je er voor zorgt dat een hele bestelling tegelijkertijd klaar is, zodat het op het zelfde moment uitgeserveerd kan worden. Verder hebben we ook al zijn schriftjes uitgezocht en dat zijn er echt tientallen. ‘s Avonds zijn we met Michiel en Marlinda, het stel wat hier ook vrijwilligerswerk doet, bij Mc Ibes gaan eten, echt heerlijk! Ik had een chicken burger menu, echt smullen :)

Zondag was het natuurlijk Valentijn, dus een date kon niet achterblijven. We zouden gaan babysitten op het zoontje van Eva, dus Evans was voor vandaag onze date. Het is echt een super mooie baby, een waar plaatje. Eva zou er om negen uur zijn, maar ze kwam pas rond tien uur aanzetten. In het begin was hij heerlijk rustig, maar daarna miste hij mama, dus begon hij als een gek te krijsen. Er is in ieder geval niks mis met z’n stembanden, laten we dat voorop stellen. Nou het wilde echt niet gaan slapen, maar toen Eva hem even op haar rug nam, sliep die gelukkig zo. Na een uurtje werd hij badend in het zweet wakker, want hij was een beetje ziekjes. Dus ik ben met hem rond gaan lopen en liedjes gaan zingen, daar werd hij weer rustig van. Na een tijdje begonnen mijn armen toch wel te protesteren onder het gewicht van de tien maanden oude Evans, dus zijn we terug gegaan naar Mc Ibes en heb ik hem een doosje met Mentos gegeven. Dat was uitstekend vermaak, aangezien het rammelde. We aten die avond heerlijke spaghetti, maar Hanna kon er helaas niet van genieten, want ze voelde zich niet lekker. We zouden eigenlijk ook met Gaspar naar de disco gaan, maar daar was ze echt niet fit genoeg voor, dus zijn we toch maar naar huis gegaan.

We konden maandag heerlijk uitslapen en ik heb heerlijk lang in mijn bed gelegen. Na een voor mij heerlijk ontbijtje is Hanna Marion gaan bellen voor wat advies, aangezien ze dus echt ziek was. Marion vond het toch verstandig als ze even een malaria test zou laten doen. Ik wilde me voor de zekerheid ook laten testen, door de hoofdpijn die ik steeds had. We vroegen Sophia, de schoonmaakster, of ze ons wilde laten zien waar we naartoe moesten en gelukkig vond ze dat niet erg.
Dus wij in de dallah dallah naar Usa naar het Holy Godfather Hospital. Nou het zag er voor Afrikaanse begrippen best okee uit, dus dat was mooi. Het duurde wel echt in en uit, want dan moesten we weer op de receptioniste wachten die lunchpauze had, dan weer op de dokter en ga zo maar door. De test zelf stelde echt niks voor en in Nederland zou het gewoon bij een drogisterij in de winkel liggen. Nou we hadden gelukkig geen malaria, dus dat scheelde alweer een hoop. Die dokter snapte er echt helemaal niks van dat ik geen medicijnen wilde voor de hoofdpijn. Het principe van ‘uitzieken’ kennen ze hier duidelijk niet. Eenmaal thuis zijn we in de woonkamer neergestreken en Harry Potter gaan kijken. Helaas voelde ik mezelf ook ziek worden en tegen de tijd dat de film afgelopen was, ben ik vlug naar bed gegaan.

Nadat ik echt een rotnacht achter de rug had, werd ik dinsdag nog vermoeider wakker dan dat ik was gaan slapen. Na een hele poos kon ik me er toe zetten om te gaan ontbijten, maar dat was eigenlijk al te veel gevraagd. Toen we klaar waren, kwam alles er op het toilet meteen weer uit en ik stond te trillen op m’n benen. Hanna is nog wel noodles komen brengen en als avondeten hadden we peperkoek, maar het wilde allemaal voor geen meter... Dus ik heb letterlijk heel de dag in bed gelegen en gelezen.

Ik werd woensdag al wel weer iets beter wakker, maar toen ik opstond merkte ik dat het nog steeds niet goed zat. Na het ontbijt ben ik vlug m’n bed maar weer ingedoken. Gelukkig voelde Hanna zich al een stuk beter, dus ze heeft heerlijke gebakken aardappeltjes gemaakt voor lunch. Wel super handig dat ik net onder de douche stond toen ze aanklopte, mjah, kleinigheidjes blijf je houden. Na de aardappels hebben we ons allebei weer even teruggetrokken totdat we Harry Potter 5 zijn gaan kijken. Ik voelde me gelukkig al een stuk beter en we zouden samen met Michiel en Marlinda avondeten. Toen we net de worteltjes en boontjes aan het koken waren, was helaas het gas op, dus dat maakte het allemaal een stukje lastiger. Wij de bewaker erbij geroepen en hij is het voor ons gaan regelen. Dus na een half uurtje werd er een nieuwe gasfles gebracht. Konden we ons lekkere maaltje toch nog afmaken en lekker opeten.

Ik ging donderdag ochtend nog geen les geven, want ik wilde nog uit kunnen slapen om verder bij te komen. Wel ging ik bij Ibes ontbijten, dus dat was leuk. Wat bleek nou, er was iets mis gegaan met he afbellen van mijn klasje, dus ik hoorde van Hanna dat ze allemaal heel braaf zaten te wachten, beetje sip... Na mijn ontbijt was Hanna klaar, dus zijn we terug gegaan naar onze kamers. Daar heb ik lekker in het zonnetje zitten lezen en toen het echt te warm werd, zijn we gaan lunchen. Ik was even helemaal klaar met Afrika, Marion en het werk, maar gelukkig kon ik even met Jeroen appen, dus dat was erg fijn! Toen we ons avondeten aan het koken waren, kwamen Michiel en Marlinda binnen en ze vertelden dat ze nu een visum voor drie maanden hadden. Nou heel fijn allemaal, maar ze kwamen ook met de mededeling dat wij ook al anderhalve week zo’n visum mhebben en het geld doorvoor (200 dollar pp) gewoon uti de kluis is gehaald. M’n mond viel echt open. Wie haalt er nou zoveel geld uit de kluis, zonder dat even te vragen of uberhaupt te melden. Echt helemaal belachelijk. Njah toen we van de schrik bekomen waren, ben ik met papa en mama gaan skypen. Het was heel fijn om even met mensen te praten die niet in Tanzania zijn. Daarna ook nog met Jeroen geskpyt, wat een feest :)

Vrijdag ben ik weer les gaan geven en het opstaan ging redelijk. Na een ontbijtje kon ik er helemaal tegen aan. De les ging best prima en vooral Saidi gaat echt met sprongen vooruit. Na de les kwam Marion aan, dus hebben we even een kort gesprekje gehad. We hebben besloten dat we ons voor nu gaan focussen op de huidige situatie en een opzet van de training in het Nederlands gaan maken. Ik denk dat het een goede combinatie is tussen kantoorwerk en praktijk. Daarna liet Marion ons het nieuwe volonteersmenu zien en de prijzen zijn weer omhoog gegaan en we moeten nu ook gaan betalen voor ons ontbijt, beetje vervelend dus. Maar los daarvan zijn we daarna richting Arusha gegaan, want we waren drastisch toe aan een uitstapje. In Arusha zijn we naar Africafe gegaan, waar we heerlijk hebben zitten lunchen. Fatsoenlijke bediening, een lekkere kaart en weer eens Westerlingen om ons heen. We bestelde allebei een salade en hebben zitten smullen! Toen we die op hadden zijn we nog voor een kop thee en een stuk taart gegaan. Waar we flinke korting op kregen, wat ‘het was al de derde dag dat die stond’. Nou wat een marketing, haha. Na wat inkopen gedaan te hebben bij de supermarkt zijn we op zoek gegaan naar de hoofdweg, waar we de dallah dallah konden nemen. Nou das was makkelijker gezegd dan gedaan, maar uiteindelijk hebben we het gevonden. Na een stukje gereden te hebben, zaten er niet meer genoeg mensen in het busje, dus zijn we ‘verkocht’ aan een andere dallah dallah. Tis wat, Afrika.

We konden zaterdag een beetje uitslapen en hadden een heerlijk ontbijtje. Daarna hebben we Gaspar erbij geroepen voor een klein werkoverleg. We hadden namelijk een nieuw plan bedacht voor de organisatie. Gaspar zou het eten van Mc Ibes gaan doen en Mama Ireen helpt zo nodig, voor de rest is ze verantwoordelijk voor het staffood. Eva regelt de bediening en Riziki de counter en dus ook de kassa. Verder doet Njamjaki de afwas. Gaspar was het er gelukkig helemaal mee eens, dus hebben we de rest erbij geroepen, ook zij vonden het een goed idee. We hadden verwacht dat het echt heel moeizaam zou gaan enzo, maar het ging verbazingwekkend goed, dus dat was een flinke meevaller. Rond half vijf zijn we naar huis gegaan om te gaan eten en ons klaar te maken om naar de disco te gaan met Gaspar. Om half acht kwam hij ons ophalen en zijn we met de dallah dallah naar een soort van club gegaan. Hij kwam er daar achter dat de disco nog niet af was en pas in juli ergens open zou gaan. Nou verder was er niks in Usa, dus zijn we naar Arusha gegaan. Gaspar had een taxi geregeld voor heel de avond voor maar 35000 shilling (€17,50), dus dat was super handig. Nou in Arusha zijn we echt heeeel de stad afgereden naar van allerlei verschillende plekken, maar hij wist volgensmij niet zo goed waar die naar toe moest. Dus we zijn wel op zes verschillende plekken geweest en een echte disco zat er niet tussen helaas. We hebben we gepooled, dus dat was leuk. Rond half twee waren we weer thuis en ik viel echt om van de vermoeidheid. Ben dat laat opblijven duidelijk niet meer gewend.

Doordat we laat in bed lagen, was ik zondag nog moe toen ik wakker werd. Dat was gelukkig niet erg, want we waren vandaag vrij. Rond half elf gingen we ontbijten en ik stelde voor om daarna te gaan sporten. Nou dat zag Hanna wel zitten, dus hebben we ons in onze sportkleding gehesen. We deden een twaalf minuten cardio oefening en ik was helemaal gesloopt. Hanna vond hem ook zwaar, dus dat scheelde dan weer. Nadat we even waren bijgekomen, zijn we mijn rug oefeningen gaan doen. Ze gingen eigenlijk verbazingwekkend goed, zeker als je je bedenkt dat ik ze niet meer gedaan had sinds ik ziek was geweest. Na een koude douche zijn we naar de woonkamer gegaan om Harry Potter te kijken. We spraken om half zes met Michiel en Marlinda af, want we zouden met z’n viertjes gaan uiteten. We gingen eten bij Rivertrees, een lodge in de buurt en we hebben helemaal zitten genieten. Ten eerste van de prachtige tuin en de hele entourage, dan hadden we ook nog een heelijke passion juice. Toen onze pizza’s kwamen was het helemaal feest, ik had er een met kip, brie en spinazie, echt heerlijk! Na de pizza namen we toch nog een toetje namen we toch nog een toetje, gewoon omdat het kon. Het werd ijs met caramel saus en we wilden de saus er los bij. Nou die caramelsaus was eigenlijk echt geen saus, maar meer een blok caramel die in geen mogelijkheid meer uit het schaaltje kwam. Pittig lachwekkend dus. Daarna vroegen we de rekening en moesten we nog een dallah dallah terug vinden. We zijn naast de weg gaan staan en hebben bij elk willekeurig voortuig onze handen opgestoken, aangezien je niet kon zien wat eraan kwam, omdat het zo donker was. Maar uiteindelijk is het toch gelukt, Yess! Thuis nog een filmpje gekeken en daarna lekker gaan slapen. Het was een heerlijke dag!

De tijd vliegt hier echt om, maar ik heb ook zo af en toe m’n dipjes. Gelukkig kan ik dan contact hebben met thuis, waardoor het dan allemaal veel minder lastig wordt. Ons doel is dus een beetje veranderd, maar dat vind ik juist wel leuk. Zo zien we meer verbetering in de praktijk, wat ook wel heel erg fijn is. Afgelopen week waren we het genieten een beetje kwijt, maar we hebben onszelf dit weekend flink verwend, dus we zijn er gelukkig weer helemaal bovenop!

- We kunnen bestaan door wat we krijgen, maar we kunnen leven door wat we geven -
Winston Churchill


Tot de volgende keer!
Isabel